Welk seizoen is het in jouw hoofd?
Ben je winter, zomer, lente, herfst?
Is er iemand die je mist?
Heb je een dierbare die sterft?
Kan de strohalm van jouw liefde
De storm van haat weerstaan?
Is het laat, te laat
Of hebben we nog tijd te gaan?
Komt er nog een nieuwe bloei,
Een nieuwe liefde,
Een nieuwe lente?
Zal de lucht weer klaren
En ben jij
Voor mij
De echte?
Ik was alleen in de nacht
Ik deed het toch
Ik stond als aan de grond genageld
Mijn haren statisch overeind
Mijn vader stelde me gerust
Maar overtuigend was het niet
En toen zag ik ze lopen
Hordes mensen
Maar zij, ook
Waren lijkbleek en marcheerden zonder gezicht
Toen kwam de klap
Maar ik bleef staan
Op een eiland
Als het laatste niet gesloopte huis.
En daar was jij.
Mijn eerste grootste liefde
We lagen samen naast elkaar
En het eerste grassprietje
Ontluikte in verschroeide aarde
De zon kwam op.
Heb je ooit van mij gehoord?
Werd ik in de kiem gesmoord?
Is de aarde zonder mij
Beter af? Ik of jij?
Molen hakt
Gaten in de lucht, die
Vrachtwagen doorklieft
Ik zucht, en adem
Neem lucht
Voor poëzie.
Oh Robert Morris
Wat was toch
Uw inspiratie
Voor dit grootse bouwwerk?
En had u niet gewild
Dat wij hier zouden dichten?
Laten we samen
Er vanuit gaan
Dat de zon morgen zal schijnen
Door de V – In volle glorie
Pizza’s in onze buiken
En bovenal
Saamhorigheid
In onze guilty pleasures
Even weg van alles zijn.
Hoe weerloos is dit festival
En waardevol
Kernachtiger kun je het niet vatten
Als God het wil
Deo Volente
Staan we hier volgend jaar weer