Ik was alleen in de nacht
Ik deed het toch
Ik stond als aan de grond genageld
Mijn haren statisch overeind

Mijn vader stelde me gerust
Maar overtuigend was het niet
En toen zag ik ze lopen
Hordes mensen

Maar zij, ook
Waren lijkbleek en marcheerden zonder gezicht
Toen kwam de klap
Maar ik bleef staan
Op een eiland
Als het laatste niet gesloopte huis.

En daar was jij.
Mijn eerste grootste liefde
We lagen samen naast elkaar
En het eerste grassprietje
Ontluikte in verschroeide aarde
De zon kwam op.